νετρονίων, αστέρας

(Αστρον.). Ένας αστέρας που έχει υποστεί βαρυτική κατάρρευση σε τέτοιο βαθμό ώστε το μεγαλύτερο μέρος του υλικού του έχει μετατραπεί εξαιτίας των τρομακτικών πιέσεων σε νετρόνια. Η υπόθεση για την ύπαρξη α.ν. έγινε μέσα στη δεκαετία του 1930 από αρκετούς αστρονόμους. Αστέρες αυτού του τύπου θεωρείται ότι σχηματίζονται όταν η μάζα του αστρικού πυρήνα που απομένει μετά από την έκρηξη τύπου υπερκαινοφανούς αστέρα ξεπερνά το όριο Χαντρασεκάρ, δηλαδή τις 1,44 ηλιακές μάζες. Ένας τέτοιος πυρήνας δεν είναι σταθερός όπως ένας λευκός νάνος αστέρας γιατί ακόμα και η πίεση των εκφυλισμένων ηλεκτρονίων δεν μπορεί να αντισταθμίσει την ισχυρή βαρύτητα. Ένας τυπικός αστέρας ν. μπορεί να έχει ατμόσφαιρα με πάχος μόλις λίγων εκατοστών, κάτω από την οποία υπάρχει ένας κρυσταλλικός φλοιός πάχους ενός χιλιομέτρου. Το υλικό κάτω από τον φλοιό θεωρείται ότι συμπεριφέρεται σαν ένα υπερρευστό νετρονίων (που έχουν ιξώδες ίσο με μηδέν) και κάτω από αυτό το υλικό υπάρχει ένας συμπαγής κρυσταλλικός πυρήνας.